کشش کمر و گردن

کشش کمر و گردن
0 ۷۲

کشش کمر و گردن یکی از تکنیک های درمانی در فیزیوتراپی برای مدریت کمر درد و گردن درد است که شامل اعمال نیروی کشش مداوم یا متناوب به ستون فقرات است. این روش درمانی برای کاهش فشار بر ساختارهای ستون فقرات، کاهش تنش عضلانی و تسریع بهبودی استفاده می شود. کشش کمر و گردن این باعث ایجاد فضای بین بخش های ستون فقرات می شود و فشار روی دیسک های بین مهره ای، ریشه های عصبی و مفاصل فاست را کاهش می دهد. نتیجه کاهش درد، بهبود تحرک و تسریع بهبودی است.

فیزیوتراپیست ها با درک مکانیسم ها، اندیکاسیون ها، موارد منع مصرف و کاربرد مناسب آن، می توانند به طور موثر از کشش کمر و گردن برای کاهش درد، بهبود عملکرد و ارتقاء بهبودی در بیماران مبتلا به بیماری های ستون فقرات استفاده کنند. با این حال، در نظر گرفتن شواهد و عوامل فردی بیمار هنگام تعیین مناسب بودن کشش به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع ضروری است.

کشش کمر

موارد کاربرد:

  • فتق دیسک کمر
  • تنگی کانال نخاعی
  • اسپاسم عضلانی
  • اختلال عملکرد مفصل فاست
  • بیماری دژنراتیو دیسک

موارد منع کاربرد :

  • پوکی استخوان
  • حرکت بیش از حد
  • ستون فقرات ناپایدار
  • بارداری
  • بیماری قلبی عروقی
  • جراحی اخیر ستون فقرات

انواع کشش کمر:

  • کشش دستی: درمانگر نیرو را به صورت دستی اعمال می کند.
  • کشش مکانیکی: از یک میز کشش یا وسیله ای برای اعمال نیروی کنترل شده استفاده می کند.
  • خود کششی: بیمار کشش را با استفاده از وزن بدن یا تجهیزات خاص انجام می دهد.

روش انجام :

  • وضعیت قرارگیری بیمار بسته به ناحیه مورد نظر به پشت یا شکم است.
  • یک مهاربند در اطراف لگن یا اندام تحتانی محکم می شود.
  • اعمال نیرو: افزایش تدریجی نیروی کشش، تحت نظارت درمانگر.
  • مدت زمان: به طور معمول 15-20 دقیقه، با دوره های استراحت متناوب.
  • مراقبت پس از کشش: تمرینات کششی و تحرکی ملایم.

مزایا:

  • کاهش درد
  • کاهش اسپاسم عضلانی
  • بهبود هیدراتاسیون دیسک
  • افزایش تحرک مفصل
  • رفع فشار ریشه عصبی

کشش گردن

موارد کاربرد:

  • فتق دیسک گردن
  • گرفتگی ریشه عصبی
  • اسپاسم عضلانی
  • سندرم مفصل فاست
  • ضربه شلاقی گردن

موارد منع مصرف:

  • پوکی استخوان
  • گردن ناپایدار
  • جراحی اخیر گردن
  • فشار خون بالا
  • گلوکوم

انواع کشش گردن :

کشش دستی: درمانگر نیرو را به صورت دستی اعمال می کند.
کشش مکانیکی: از یک میز کشش یا وسیله ای برای اعمال نیروی کنترل شده استفاده می کند.
کشش وارونه: بیمار بدن را وارونه می کند تا کشش ایجاد شود.

روش انجام :

  • وضعیت قرارگیری بیمار به پشت با پشت سر یا نشسته است.
  • یک مهاربند در اطراف سر محکم می شود.
  • افزایش تدریجی نیروی کشش، تحت نظارت درمانگر.
  • به طور معمول 10-15 دقیقه، با دوره های استراحت متناوب زمان انجام درمان است.
  • تمرینات کششی و تحرکی ملایم گردن پس از کشش گردن ضروری است.

مزایا:

  • کاهش درد
  • کاهش اسپاسم عضلانی
  • افزایش تحرک مفصل
  • رفع فشار ریشه عصبی

عوامل مؤثر بر اثربخشی کشش کمر و گردن

نیرو: مقدار نیروی اعمال شده باید به دقت کنترل شود تا از آسیب دیدن جلوگیری شود.
مدت زمان: مدت جلسات کشش بر اساس شرایط و پاسخ بیمار متفاوت است.
موقعیت یابی بیمار: موقعیت یابی مناسب برای نتایج مطلوب بسیار مهم است.
زاویه کشش: زاویه کشش بر ساختارهای ستون فقرات مورد نظر تأثیر می گذارد.
آرامش بیمار: آرام سازی عضلانی اثربخشی کشش را افزایش می دهد.

اقدامات احتیاطی و ملاحظات کشش کمر و گردن

ارزیابی منظم وضعیت بیمار ضروری است.
کشش باید با سایر روش های فیزیوتراپی برای نتایج مطلوب ترکیب شود.
به بیماران باید در مورد این روش و مزایای مورد انتظار آموزش داده شود.
گوش دادن به بازخورد بیمار و تنظیم درمان بر اساس آن بسیار مهم است.

ارائه مناسب کشش کمر و گردن به عنوان یکی از اجزای یک برنامه درمانی جامع ضروری است و استفاده از آن باید بر اساس ارزیابی فردی بیمار و قضاوت بالینی باشد.

کشش خانگی: برخی از بیماران ممکن است از وسایل کششی خانگی بهره مند شوند، اما این دستگاه ها باید تحت هدایت حرفه ای استفاده شوند.
درمان های ترکیبی: کشش اغلب با روش های دیگر مانند اولتراسوند، گرما و ماساژ برای نتایج بهتر ترکیب می شود.
آموزش بیمار: درک شرایط، اهداف درمانی و برنامه تمرینی خانگی برای نتایج موفقیت آمیز بسیار مهم است.

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.